Met Jens & Lana gaat het goed thuis. Maar helaas ben ik nu weer aan de beurt voor een ritje naar het ziekenhuis 🙁 Houdt het dan nooit op?…

Al vanaf de bevalling heb ik me niet helemaal fit gevoeld. Logisch, het was allemaal heel heftig. Maar helaas blijkt nu dat ik alsnog placentarest in mij heb. Wat operatief moet worden verwijderd… again….

Hoezo 3 maal is scheepsrecht?
1. Na de bevalling kwamen de placenta’s niet los en zijn deze op de OK verwijderd.
2. Een week later kreeg ik heel erg veel pijn in mijn buik. Zoals hier beschreven. Toen ben ik dus na gecurreteerd. Dat was de 2e maal OK.
3. En nu dus voor de derde keer naar de OK voor hetzelfde 🙁

Al vanaf de bevalling ben ik aan het vloeien. Dit zou tot 6 weken na de bevalling wel een keer opgehouden moeten zijn. Niet dus. Bij de nacontrole bij de gyn gaf ik dit aan. Maar die zei dat dit kon komen door de borstvoeding en heeft verder niet iets gecontroleerd. Wat ik al wel wat raar vond maar ok. Hij was drukker aan het vertellen over een eventuele volgende zwangerschap… Uh oké, mag ik nog even bijkomen van deze? Beetje vreemd. Ohja zijn conclusie: Ik moest vooral zorgen de volgende keer dat het geen tweeling zou zijn. Tja dat heb je ook echt zelf in de hand. En wie zegt dat er überhaupt een volgende keer komt? Het was dus een beetje een raar gesprek…

Maar goed, het vloeien bleef dus. En afgelopen week werd het steeds heftiger. Weer de gyn gebeld. Maar ik moest eerst maar langs de huisarts gaan… Oké, wat kan die daar nu weer aan doen dan? Maar goed, braaf langs de huisarts. Bleek onze huisarts wel een echo apparaat te hebben! 🙂 Handig! Daar zag ze dus dat er nog steeds ‘iets’ zit wat er niet hoort. Weer doorgestuurd naar de gyn. Daar zou ik vrijdag een afspraak hebben. Maar ondertussen werd woensdag einde dag alle pijn en vloeien ineens veel heftiger. Dus woensdagavond naar het ziekenhuis.

Weer gekeken, ja er zat zeker nog ‘iets’. Maar omdat een echo zwart/wit is kunnen ze niet goed zien wat het is. Daarom stelde de gyn voor dat ik vrijdag mijn afspraak zou laten staan. Ondertussen wilden hun alle info over mij verzamelen uit Zwolle (Ik was nu weer in Almelo bij mijn eigen gyn). En dan zou vrijdag het ‘plan van aanpak’ volgen.

Gisteren dus weer naar t ziekenhuis gehobbeld. (Handig de hele tijd overal naar toe moeten met een tweeling thuis…) Het plan van aanpak is nu dat ze me woensdag gaan opereren. Ditmaal met een camera, zodat ze zien wat ze doen. Normaal gebeurd een curettage ‘blind’. Maar ja dat is nu dus al 2x niet goed gegaan. Hopen dat deze keer de laatste is, want ik ben er nu echt wel flauw van. Mag ik me nu ook eindelijk eens fitter gaan voelen en me alleen lekker met Jens & Lana bezig houden? Jup ben er behoorlijk chaggie van aan t worden… Dus duimen jullie dat het hierna afgelopen is met de ziekenhuis bezoekjes?